Varen en ondernemerschap

De vakanties zijn hier weer voorbij. Ik heb heerlijk
een paar weken gezeild. In het midden en zuiden van
het land is het nog volop vakantie maar hier start
het gewone leven weer. Zoonlief is vandaag voor het
eerst weer naar school.

En wat scholen betreft wil ik toch even een ervaring
van mijn vakantie delen. Er wordt regelmatig in allerlei
publicaties geschreven dat scholen kinderen vormen tot
werknemer en niet tot ondernemer terwijl dat juist zo
belangrijk voor de economie is. Voor wat betreft de
meeste scholen ben ik het daar wel mee eens. Echter het
aller belangrijkste wordt mijns inziens hierbij vergeten
en dat is de houding van de ouders en de overheid.

Als je zo het IJsselmeer rond zeilt en in de havens ligt,
zie je hier regelmatig voorbeelden van. Het allermooiste
voorbeeld maakte ik ook in zo’n haventje mee. Stel je
voor: Een zeilboot van een meter of 12, mooie moderne boot,
keurig onderhouden. Ligt aan de kant vlak bij een speelveld.

Op de boot spelen vier kinderen in de leeftijd van zo’n 5
tot 8 jaar. Spelen,hoe bestaat het, dat ze met de boot gaan
varen. Vraagt Pa: Weten jullie al wie de kapitein is,
want dat is de best betaalde functie!

Pa, o, pa, waarom zeg je niet dat de kapitein de
verantwoordelijkheid draagt, de beslissingen neemt.

Arme kinderen, zo beland je dus automatisch in de
“ratrace” van tijd voor geld ruilen.

Maar de overheid kan er ook wat van. Mensen moeten het
liefst volgzaam zijn en niet hun kop boven het maaiveld
uitsteken en eigen initiatief tonen, want dan zijn er
altijd wel regeltjes die dat even in de “juiste” banen
zullen leiden.

Een sprekend voorbeeld is op dit ogenblik het 13 jarig
meisje Laura. Tijdens een wereldreis op zee geboren en
daar een stuk van haar jonge leven doorgebracht en helemaal
vergroeid met zeilen en zee.

Zij wil nu een wereldreis maken, helemaal in haar eentje.
De ouders staan steunen haar, ondanks het feit dat zij
zich ongetwijfeld realiseren wat voor gevaren zo'n reis
mee kan brengen.

Ongelofelijk wat zich daar een hoop mensen en instanties
mee zijn gaan bemoeien. En iedereen weet wat er goed is
voor Laura en hoe ze moet leven volgens de “normale”regels.
Zelfs het benoemen van een voogd of ontheffing uit de
ouderlijke macht is aan de orde.

Ben benieuwd hoe dat af loopt. Maar een ding is zeker Laura
en haar ouders hebben lef en ondernemingsgeest genoeg.
Daar kunnen wij allemaal nog heel wat van leren.
.
.